معنی ابراهیم بن علی - جستجوی لغت در جدول جو

ابراهیم بن علی(اِ مِ نِ عَ)

لغت نامه دهخدا

(اِ مِ نِ وَ)

ابن عبدالملک، سیزدهمین خلیفۀ اموی. در سال 126 ه. ق. بخلافت رسید. در 132 هنگام هزیمت در جنگ با ابومسلم مروزی در نهرزاب نزدیک موصل غرق شد

لغت نامه دهخدا

ابراهیم بن عیسی

(اِ مِ نِ سا)

از اطبای مشهور قرن سوم هجری، شاگرد یوحنابن ماسویه و از اصحاب او بود و با احمد بن طولون پیوسته، همراه او به مصر رفته رئیس اطبای او گردید و در سال 260 ه. ق. به مصر وفات یافت

لغت نامه دهخدا

ابراهیم بن عقیل

(اِ مِ نِعَ)

مکنی به ابواسحاق کبری و معروف به قرشی. از علمای نحو بوده و در 474 ه. ق. درگذشته است

لغت نامه دهخدا

ابراهیم بن عطیه

(اِ مِ نِ عَ طی یَ)

ابواسحاق مقری. از علما و محدثین قرن ششم هجری و در بصره میزیسته است. اصطلاح محدث در فقه، تفسیر و کلام نیز تأثیرگذار بوده است، چرا که بسیاری از احکام دینی، ریشه در روایات نبوی دارند. محدثان با گردآوری دقیق احادیث، منابع فقهی را شکل دادند و به فقها کمک کردند تا براساس سنت صحیح، فتوا صادر کنند. بدون تلاش های محدثان، امکان استخراج صحیح احکام از منابع اسلامی بسیار دشوار می شد.

لغت نامه دهخدا

ابراهیم بن عبید

(اِ مِ نِ عُ بَ)

ابن رفاعۀ انصاری. از صحابۀ رسول صلی الله علیه وآله

لغت نامه دهخدا

ابراهیم بن علی بن تمیم حصری

(اِ مِ نِ عَ لی یِ نِ تَ می مِ حُ)

ابواسحاق قیروانی. وفات 413 یا 453 ه. ق. شاعر عرب، صاحب کتاب زهر الاّداب و ثمر الالباب و کتاب المصون فی سر الهوی المکنون. کتاب الانموذج. (از کشف الظنون) (از وفیات)

لغت نامه دهخدا

معنی ابراهیم بن علی - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما